Onlangs kreeg ik berichtje uit Heers of ik niet geïnteresseerd was in een verhaal uit Mechelen-Bovelingen over 'kabelpannen' uit de jaren zestig van vorige eeuw. Uiteraard was ik erg nieuwsgierig. Ik had geen idee wat 'kabelpannen' konden zijn. Wanneer ik wat verder las, bleek het om de kleinschalige productie van betonnen 'kabeldekkers' of kabelbeschermers te gaan. Geen keramische pannen dus. Nu wordt voor dit soort van bescherming kunststofmateriaal gebruikt, tegenwoordig van gerecycleerd plastic.
Ik had er geen idee van dat deze betonnen elementen al vroeg in de zestiger jaren werden geproduceerd.
Het is een interessant verhaal. Daarom publiceren we het graag op onze blog. Over deze kleinschalige productie van betonnen elementen werd volgens mij nog maar weinig gepubliceerd. Op mijn website staat er ook een verhaal over de betonpannen van de firma Thiery in Halen. Over het gebruik van beton in 'grote architectuur' bestaan wel verschillende publicaties. Beton werd in moderne tijden gebruikt sinds het eind van de 19de eeuw. Ook bij de bouw van de verschillende Limburgse mijnsites werden veel betonnen elementen gebruikt. In die periode ontstonden ook de eerste grote Limburgse betonbedrijven zoals Echo in Houthalen. Het betonbedrijf(je) Kavoor in Ordingen (Sint-Truiden) dat in het verhaal voorkomt, was me niet bekend.
Hieronder brengen we dus het persoonlijk verhaal van Alphonse 'Fons' Nicolaes uit Mechelen-Bovelingen (79 jaar). Het werd ons bezorgd door Michel Mathei, voorzitter van Heemkunde Groot-Heers (waarvoor dank!). Het verhaal verscheen intussen ook op hun interessante website.
Alphonse Nicolaes, mijn verhaal over het kabeldekkersbedrijf in Mechelen-Bovelingen
Als 17-jarige knaap werkte ik bij de kabelleggersonderneming Prosper Kindermans uit Sint-Truiden.
Op 4/11/1960 vroeg de baas mij of ik geen kabeldekkers wou gaan maken bij zijn ouders in Mechelen-Bovelingen waarop ik instemde.
Dit gebeurde in de oude schrijnwerkerij van Jean Kindermans, ouders van Prosper Kindermans in de Herestraat (nu Bovelingenstraat), dit begon met een triltafel en een kleine betonmolen. Niemand wist hoe of wat en dat heeft zeker 3 maanden geduurd eer wij de juiste grondstoffen (Juiste dikte grint en zand) hadden.
Wij maakte er 2 soorten kabeldekkers in beton, 6cm en 10cm, in de schrijnwerkerij kon ik 900 kleine leggen en 700 grote. Deze productie werd uitgevoerd per stuk, 40 centiemen & 50 centiemen. De kleine dekpannen werden getrild met een vorm van 6 stuks, de grote met een vorm van 4 stuks per keer. Wat vandaag gemaakt werd moest ’s anderdaags buiten gezet worden op hoop, hieraan begon ik dan om 6uur om rond 7 uur te herbeginnen met maken. Het buitenzetten en trillen van de tafel maakte een oorverdovend lawaai waar de geburen NOOIT over geklaagd hebben, waarvoor dank!
Na 1 jaar werd er een afdak geplaatst op de braakliggende grond waar ik 2000 kleine en 1500 grote kabeldekkers kon plaatsen. Na een smartelijk ongeval van Prosper Kindermans werd dit overgenomen door zijn echtgenote Jeanne Aerts uit Sint-Truiden.
In 1963 moest ik mijn legerdienst gaan vervullen en werd ik vervangen door Louis Schroyen van Bovelingen, na mijn legerdienst ben ik terug gegaan tot 24/04/1968, hierna is dit gestopt in Bovelingen omdat men toen de KAVOOR in Ordingen helemaal had geautomatiseerd.
In 1966 werd er een nieuwe firma opgestart door weduwe Jeanne Aerts en haar broer Marcel Aerts achter het oude station van Ordingen. Bij ”KAVOOR” is men onmiddellijk begonnen met 3 triltafels. Na twee jaar werd hier alles gemoderniseerd, betonmolen en trilmachine met een capaciteit van 40 stuks in één keer!
Ziehier mijn avontuur in Mechelen-Bovelingen waarna ik ook nog eens ben blijven plakken op het HOEKSKE en getrouwd ben met Annie Abeels.
